Urfa ve Adana’dan göç ederek, Denizli’nin Çivril ilçesine tarım işçisi olarak gelen aileler, kaldıkları çadırlarda helal yoldan ekmek parası kazanma mücadelesi veriyor.
Urfa ve Adana’dan göç ederek, Denizli’nin Çivril ilçesine tarım işçisi olarak gelen aileler, kaldıkları çadırlarda helal yoldan ekmek parası kazanma mücadelesi veriyor. Çivril’e bağlı Çıtak beldesinde ve çevre köylerde tarım işlerinde çalışan yaklaşık 150 kişi, aileleriyle zor şartlarda yaşamlarını idame ettirmeye çalışıyor.
Ailelerin bazıları, 2 ile 5 yıl arasında her yıl bu göçü tekrarlıyor. Sağlıksız ortamda yaşamaya çalışan işçi ailelerin kaldıkları çadırları naylondan yaptıkları, etrafını güneşten ve rüzgârdan korumak için kamış ile ördükleri görülüyor. Her yıl Adana’dan Çivril’e tarlalarda çalışmak için geldiklerini ifade eden Mehmet Aslan (57), “Benim 13 çocuğum var. Biz buralara gelmesek çocuklarımız oralarda boşluktan suça bulaşabilirler diye gurbete çıkıyoruz. Her yıl aynı yerde konakladıkları için Çıtak kasabası ve çevre köylerde tanınıyoruz. Çocuklar dışında hepimiz işe gidiyoruz.” dedi.
ÇOCUKLAR OKULA GİDEMİYOR
Her yıl bu dönemlerde Çivril’e ay çekirdeği kesmeye geldiklerini belirten İbrahim Varol da “Çivril’e gelerek bir ay bir buçuk ay çalışıyoruz, sonra Konya’ya gidiyoruz. Sonra da kış döneminde memleketimiz Adana ve Urfa’ya geçerek gelecek sezonu beklemeye başlıyoruz.” diye konuştu.
Tarlada günlük yevmiye usulü çalıştıklarını belirten Varol, “Adana ve Urfa’da da aynı paraya çalışıyoruz ama burada paramızı günlük veriyorlar orada haftalık hatta bazen aylık veriyorlar o sıkıntılı oluyor, o bakımdan burası daha rahat ama burada da konaklama ve yaşam şartları çok zor. Mesela çocuklarımız okula gidemiyor. Herkes aynı çadırın içinde kalıyor, banyo ve tuvalet ihtiyacımız sorunlu. İçme suyumuzu meradaki tek çeşmeden taşıma olarak kullanıyoruz.” şeklinde konuştu.
Ailelerin bazıları, 2 ile 5 yıl arasında her yıl bu göçü tekrarlıyor. Sağlıksız ortamda yaşamaya çalışan işçi ailelerin kaldıkları çadırları naylondan yaptıkları, etrafını güneşten ve rüzgârdan korumak için kamış ile ördükleri görülüyor. Her yıl Adana’dan Çivril’e tarlalarda çalışmak için geldiklerini ifade eden Mehmet Aslan (57), “Benim 13 çocuğum var. Biz buralara gelmesek çocuklarımız oralarda boşluktan suça bulaşabilirler diye gurbete çıkıyoruz. Her yıl aynı yerde konakladıkları için Çıtak kasabası ve çevre köylerde tanınıyoruz. Çocuklar dışında hepimiz işe gidiyoruz.” dedi.
ÇOCUKLAR OKULA GİDEMİYOR
Her yıl bu dönemlerde Çivril’e ay çekirdeği kesmeye geldiklerini belirten İbrahim Varol da “Çivril’e gelerek bir ay bir buçuk ay çalışıyoruz, sonra Konya’ya gidiyoruz. Sonra da kış döneminde memleketimiz Adana ve Urfa’ya geçerek gelecek sezonu beklemeye başlıyoruz.” diye konuştu.
Tarlada günlük yevmiye usulü çalıştıklarını belirten Varol, “Adana ve Urfa’da da aynı paraya çalışıyoruz ama burada paramızı günlük veriyorlar orada haftalık hatta bazen aylık veriyorlar o sıkıntılı oluyor, o bakımdan burası daha rahat ama burada da konaklama ve yaşam şartları çok zor. Mesela çocuklarımız okula gidemiyor. Herkes aynı çadırın içinde kalıyor, banyo ve tuvalet ihtiyacımız sorunlu. İçme suyumuzu meradaki tek çeşmeden taşıma olarak kullanıyoruz.” şeklinde konuştu.
Yorum Yazın